Foto: Oksana Toskić

SVE JE LAŽ I SVE JE PREVARA: Istorija bolesti Čoveka pacova*

<< Nazad na sadržaj
  < Prethodno
     Sledeće >

Nekadašnji saradnik kriminalaca, Predrag Popović, novinar blizak Srpskoj radikalnoj stranci i čovek koga su iskoristile i niz vodu pustile službe bezbednosti, danas se pak javnosti predstavlja kao kolateralna šteta Vučićeve političke transformacije zbog činjenice da je aktuelni premijer u odnosu na politiku stranke Vojislava Šešelja „napravio totalni zaokret“. Zbog toga je spreman na svaki oblik osvete, baš kao i njegov kolega i prijatelj Milovan Brkić, glavni i odgovorni urednik magazina Tabloid, za koji Popović povremeno piše, a koji je u više navrata u svom listu tokom 2014. godine pozivao na ubistvo Aleksandra Vučića, za šta je nudio i nagradu. Ove dve opskurne i danas „marginalne“ figure reprezentuju najsiroviji trag onoga što je ostalo od satanizacije Zorana Đinđića upravo zbog toga što diskurs njihovog pisanja i oglašavanja u proteklih petnaest godina, dok su svi ostali u međuvremenu manje-više uspeli da se operu i predstave kao ugledni novinari, uopšte nije ili je vrlo malo menjao oblik, pa je tako Đinđić ostao isto zlo koje je bio i onda, dok Vučića vide kao njegovu živu političku inkarnaciju – novog Hitlera. Zanimljivo je da ih u njihovoj iskrenoj ozlojeđenosti zvanično zanemaruje čak i onaj deo za satanizaciju podjednako odgovorne „građanske“ javnosti koja se danas otvoreno buni i ježi na svaku pomisao poređenja Vučića sa Đinđićem, radi pokrića za sopstveno licemerje. U svedočenju pred Specijalnim sudom, 16. maja 2005. godine, Vladimir Popović je rekao da se tokom akcije „Sablja“ došlo do saznanja da je Milovan Brkić zajedno s pojedinim bivšim pripadnicima MUP-a štampao lažne legitimacije koje su koristili pripadnici „zemunskog klana“.[1]

Kao jedan od začetnika tabloidnog novinarstva u Srbiji, Predrag Popović je u srpskom Nacionalu, za koji su pisali najveći mrzitelji Zorana Đinđića, kao što su Aleksandar Tijanić, Bogdan Tirnanić i Danica Drašković, i koji je zabranjen tokom akcije „Sablja“, radio s nekim od danas najbeskrupuloznijih tabloidnih novinara: Draganom J. Vučićevićem (Informer) i Svetomirom Marjanovićem (Blic). Ova dvojica će nakon karijere u Nacionalu sa Đokom Kesićem napraviti Kurir uz kapital Radisava Rodića, koji je tada bio vlasnik i Glasa javnosti, a nakon toga, 2005. godine Press, list poznat po bliskoj vezi s Demokratskom strankom Borisa Tadića, a potom Dragana Đilasa.[2] U nastavku karijere, Popović je bio i urednik tabloida Centar, koji je predstavljao jedan od derivata ugašenog Nacionala, za koji je pisao i Željko Cvijanović, dok se njegova supruga Biljana Mitrinović, nekadašnja lektorka lista Javnost Radovana Karadžića, udarnog huškačkog lista u Republici Srpskoj, i aktuelna novinarka Politike Ljiljane Smajlović, našla na mestu Popovićeve zamenice. Za ovaj tabloid, čiji je prvi broj izašao 22. decembra 2003. godine, pisao je i Aleksandar Tijanić pod pseudonimom „Ruby“, čiji je identitet ukrao od izvesne porno-glumice, koristeći ga da upućuje najgore uvrede i flagrantno krši etičke kodekse novinarstva. Pošto je nakon sto dana Centar propao na tržištu, Popović odlazi najpre u Balkan, a zatim u Internacional, u čijem je osnivanju učestvovao i koji predstavlja vizuelnu i sadržajnu kopiju nekadašnjeg srpskog Nacionala, ali i taj list ubrzo nestaje.[3]

Nakon lista Opozicija, koji vodi početkom 2007. godine, karijeru nastavlja u tabloidu Pravda, na poziv tadašnjeg generalnog sekretara Srpske radikalne stranke Aleksandra Vučića, što posledično smatra svojom najvećom životnom greškom. Pre Nacionala radio je u Borbi, Svetu, a zatim i u Dnevnom telegrafu. Posle Ćuruvijinog ubistva, s Tijanićem odlazi da radi za banjalučke Nezavisne novine, koje će napustiti nakon još jednog, ovoga puta samo pokušaja ubistva – urednika Željka Kopanje. Autor je nekoliko knjiga u izdanju Srpske radikalne stranke, od kojih je svaka o Aleksandru Vučiću ili Tomislavu Nikoliću, njegovim novim arhineprijateljima, a koje uglavnom sastavlja poredeći nekadašnje izjave ovih političara s današnjim, po modelu koji je kasnije primenio još jedan novinar ekstremista s krajnje druge strane esnafskog ešalona – Slaviša Lekić. Jedna od tih knjiga (Savet od sramote nije naveo naziv) pominje se i kao relevantan dokazni materijal na stranici 49 u Izveštaju Saveta za borbu protiv korupcije o vlasničkoj strukturi i kontroli medija u Srbiji, iz februara 2015. godine, u čijoj izradi je učestvovao Ivan Ninić, bivši član SRS-a. Tekstove Predraga Popovića s njegovog bloga prenose nacionalističko-rusofilski portali poput Srbin.info i drugih; isto lice danas stoji iza mnoštva divljih sajtova poput Srbija-danas.net, Uzbuna.rs, Koreni i sličnih, na kojima se pojavljuju najvulgarniji tekstovi na račun Aleksandra Vučića.

* Naziv najpoznatijeg slučaja opsesivne neuroze s kojim se suočio Frojd.

     Sledeće > 
  < Prethodno
<< Nazad na sadržaj