Foto: Oksana Toskić

SVE JE LAŽ I SVE JE PREVARA: Moramo da prodajemo novine

<< Nazad na sadržaj
  < Prethodno
     Sledeće >

Vijesti su u prvom tekstu objavile da su dvojica reportera bila „na zadatku“, ali ne i kakvom,[1] i da su nakon konsultacija u redakciji prijavili incident policiji. U sledećem tekstu, dan kasnije, posredstvom naslova „Beba Popović zavrištao nakon što je viđen sa Subotićem“, obelodanile su koji je to zadatak navodno bio, a u prilogu od 7. septembra tvrdiće da je to navedeno još u prvom izveštaju o incidentu.[2] Ovaj dnevnik počinje da vodi svakodnevnu kampanju protiv Popovića, za kojeg se podvlači da je neformalni saradnik Mila Đukanovića i njegov „spin-doktor“. Po sličnom automatizmu kao što to najčešće NUNS i svita antivladinih organizacija iz civilnog sektora čine u Srbiji, nađen je novi povod da se proglasi ugroženost novinara, oglašavaju se lideri opozicije koji govore o „razbojničkom i nasilničkom ponašanju“, sindikat novinara pominje „nasrtaje“, Ambasada SAD traži da se istraže svi navodi o „fizičkom ugrožavanju novinara“, a misiji OEBS-a u Crnoj Gori Vijesti postavljaju pitanje „da li znaju da Vladimir Popović sarađuje sa Stankom Subotićem, protiv koga se vodi krivični postupak i koji je donedavno bio na Interpolovoj potjernici“.[3]

Bez obzira na činjenicu da je dva meseca pre toga Subotiću uz uplaćeno jemstvo omogućeno da se brani sa slobode i time neometano kreće kuda god i s kim god želi, teza u samom središtu famoznog „zadatka“ redakcije Vijesti i njenog direktora Željka Ivanovića jeste ta da je, bez potrebe da se bilo šta dodatno objašnjava, više nego dovoljno napraviti snimak Vladimira Popovića sa Stankom Subotićem, ili Subotića kako izlazi iz Popovićevog instituta, kako bi „kriminalna“ i „korupcionaška“ veza između njih, a time i sa premijerom Crne Gore, posredstvom dvostruke veze bila dokazana. Paravan se uvek može uspostaviti – Vijesti su navodno htele Subotiću „samo da postave nekoliko pitanja“, kako to u autorskom tekstu „Bebo, kaži ’tičica“ tvrdi urednik Mihailo Jovović, ističući još da su jedini medij koji se na to odvažio. Takav politički „foto-terorizam“, koji nije u potpunosti uspeo Vijestima, dovršiće sedamnaest dana kasnije, 20. septembra 2013, u podgoričkom restoranu „Leonardo“, vodeći se do tančina preslikanom logikom, izvršna direktorka Mreže za afirmaciju nevladinog sektora (MANS) Vanja Ćalović, takođe neovlašćeno fotografišući Popovića i Subotića i provocirajući ih ne bi li ostvarili bilo kakvu interakciju s njom, koju će, poput Vijesti, medijski moći da zloupotrebi.[4]

Nakon što je policija izvršila uviđaj i analizirala video-materijal sa sigurnosnih kamera postavljenih na ulazu u zgradu ispred koje se desio „incident“, podgoričko Osnovno državno tužilaštvo utvrdilo je 7. septembra da nema osnova za podnošenje krivične prijave protiv Popovića, jer je pregledom snimaka utvrđeno da ni do kakvog nasilnog fizičkog kontakta nije ni došlo, ali su, svejedno, Vijesti nastavile da vode kampanju. Kako redakcija nije dozvolila da se objavi pismo koje su Popovićevi advokati uputili tom listu, direktor Instituta za javnu politiku podneo je sredinom oktobra krivičnu prijavu protiv dva novinara, Miodraga Babovića i Luke Zekovića, zbog krivičnog dela lažnog prijavljivanja, ali je Tužilaštvo i tu prijavu odbacilo. Najzad, 2. novembra 2013. godine, službenici Centra bezbjednosti Podgorica, nakon sprovedenih policijskih mera i radnji, utvrdili su da nema osnova ni za prekršajni postupak protiv Popovića. Od medija u Srbiji pisanje ovog dnevnika prenosili su Blic i B92. Epizoda sa „foto-terorizmom“ i primena ovog tabloidnog metoda u svrhu političke iznude i diskreditacije, međutim, nije prva u istoriji redakcije Vijesti.

Crnogorskoj javnosti takođe je poznata kampanja Vijesti protiv gradonačelnika Podgorice Miomira Mugoše, koja je sredinom jula 2009. kulminirala sličnim „incidentom“. Razlog sukoba vuče korene s kraja 2007, kada su Vijesti tražile dozvolu da prošire zgradu u kojoj su smeštene, te da se zbog toga koriguje urbanistički plan, što je gradska uprava odbila, jer za taj deo grada nije bila predviđena izmena plana u 2008. godini. Ubrzo posle toga počinju napadi na gradsku vlast i pojačano izveštavanje o njenim aktivnostima – otprilike na isti onaj način na koji organizaciju CINS ni najmanje ne zanima vest o hapšenju srpske kriminalne grupe i zapleni 1,2 tone kokaina na jahti u blizini Azorskih ostrva u Atlantskom okeanu 30. maja 2015. godine, ali zato izveštava sa svakog ročišta u vezi sa suđenjem Darku Šariću – posebno o gradonačelniku Podgorice, i to baš u vreme kada je otvoreno pitanje izmena urbanističkog plana za deo Spomen-parka „Kruševac“, na kojem se nalazila zgrada Vijesti. Direktor tog medija Željko Ivanović uspeva da stupi u kontakt s Mugošom i sredinom 2009. godine organizuje sastanak; kada ga gradonačelnik upita zašto na taj način piše o njemu već dva meseca, Ivanović odgovara: „Ajde bogoti, ako tebe i Mila [Đukanovića, prim. aut.] ne napadamo koga ćemo trećega. Moramo da prodajemo novine.“[5]

Kao alternativni predlog Vijesti su nudile da im gradske vlasti osiguraju lokaciju na drugom mestu, a da se postojeća ustupi Gradu, na šta je odgovoreno da je u javnom interesu da se lokacija Spomen-parka „Kruševac“ sredi nakon privatizacije susedne zgrade državne Pobjede, što bi moglo da se desi 2010. godine. Ovaj odgovor nije zadovoljio Vijesti, pa je kampanja nastavljena uz zahteve za dokazima o korišćenju službenih vozila, plaćenim kaznama i sl., uključujući i kazne za nepropisno parkiranje koje su plaćali gradonačelnik i članovi njegove porodice, što je u celosti dostavljeno. Tada nastupa „incident“: 4. avgusta 2009. godine, oko 22.30 sati, foto-reporteri Vijesti uslikali su nepropisno parkirano vozilo gradonačelnika, a fotografija se sutradan pojavila u novinama. Isto se ponovilo i druge večeri, s tim što je ekipa Vijesti već čekala u zasedi, pa je došlo do sukoba s gradonačelnikom; fotoreporteri su tvrdili da ih je Mugoša s telohraniteljima „verbalno vrijeđao i ošamario nekoliko puta“, da su im oduzeli foto-aparat, pa čak i da je jedan od telohranitelja potegao pištolj. Medijski slučaj se dovodi do usijanja, manipulacija iz dana u dan napreduje i, baš kao u slučaju s Popovićem, postepeno se udaljava od fakta inicijalnog događaja, toliko da je Ivanović 5. septembra nonšalantno mogao da izjavi da je „krajnje imbecilno uopšte postavljati pitanje šta se dogodilo te večeri“.[6] U emisiji Živa istina na TV In, Miomir Mugoša je 18. decembra optužio Vijesti da pripadaju delu „medijske mafije“ i rekao da poseduje dokaze o nezakonitim radnjama pojedinih osnivača preduzeća Monitor d. o. o. Podgorica (Miodraga Perovića i Željka Ivanovića), iz kojeg je nastala firma Daily Press, koja izdaje Vijesti, a koji se odnose na falsifikovanje potpisa i ugovora prilikom osnivanja tog preduzeća, zatim dokaze o utaji poreza, kao i o tome da su pojedinim tekstovima uticali na crnogorsku berzu prilikom kupovine i prodaje određenih preduzeća, po čemu je postupalo i Vrhovno državno tužilaštvo Crne Gore.

Da bi se šta god im padne pod ruku uklopilo u kampanju koju vode, podgoričke Vijesti su 6. septembra 2009. godine objavile i intervju s liderom Liberalno demokratske partije (LDP) Čedomirom Jovanovićem, uz naslov „Mugoša kod mene ne bi smio tako“, za koji se naknadno ispostavilo da je proizvod bahate uredničke intervencije sakaćenja i potpune promene akcenta čitavog razgovora. Zbog toga je LDP odmah sutradan izdala saopštenje u kojem se navodi da je objavljeni tekst „primer grubog i bezobraznog falsifikata“ i da predstavlja „nečuveni primer neprofesionalnosti i zloupotrebe medijske moći, baziran na manirima komesarske propagande Miloševićevog režima u izvođenju zloglasnog Sedmog bataljona vojne policije VJ, zaduženog za vođenje ’specijalnog rata’ u medijima u Crnoj Gori krajem devedesetih“.[7] Ispostavlja se da su Vijesti četiri puta skratile dužinu teksta koji je Jovanović dostavio, da im je trebalo jedanaest dana da izvrše manipulaciju, i da je od prvobitnih 1.337 reči objavljeno tek 320, da bi kao rezultat za naslov intervjua bio postavljen najnebitniji detalj u celokupnom razgovoru.

Ovaj medij nikada nije objavio reakciju LDP-a, a kompletan intervju stavljen je na uvid javnosti tek 22. aprila 2010. godine, u okviru feljtona „Kako je u Crnoj Gori nastala medijska imperija“ autora Srđana Kusovca u Pobjedi. Samo jedno od pitanja, na koje odgovor Vijesti simptomatično nisu objavile ni u naznakama, bilo je o Đukanovićevom odnosu prema „kritički nastrojenim medijima“, koje je on optužio za „medijsko nasilje“, u vezi sa čim je sagovornik, između ostalog, rekao: „Nije strašno ako političar javno kaže da u nekim medijima postoji koncept medijskog nasilja, sve dok nema državne kontrole ili represije. I sve dok to može da dokaže na primeru. [...] Ali, treba praviti razliku između ozbiljnog novinarstva i medija koji su samo oglasne table podzemnih političkih ili kriminalnih projekata. Mi smo u Srbiji imali mnogo negativnih iskustava sa takvim medijima koji obesmišljavaju rad pravih novinara. To su listovi koji su pripremali javnost za ubistva i ratove.“[8]

     Sledeće > 
  < Prethodno
<< Nazad na sadržaj