...AND JUSTICE FOR ALL: U inostranstvu se lakše laže

<< Nazad na sadržaj
< Prethodno
Sledeće >

Na sajtu novinarske organizacije Middle East Eye, sedam meseci nakon njenog osnivanja, 15. avgusta 2014. godine, pojavljuje se tekst pod nazivom „The UAE’s shadowy dealings in Serbia“ („Sumnjivi poslovi UAE sa Srbijom“), koji pokušava da dovede u vezu četiri navedena imena – Vučića, Đukanovića, Bin Zajeda i Dahlana – s nekakvim nezakonitim radnjama, upotrebom uglavnom neimenovanih izvora iz Srbije. Middle East Eye je organizacija koja blisko sarađuje s Druom Salivenom, urednikom i prvim direktorom organizacije OCCRP, čiji sajt iz inostranstva treba da obezbedi razlog i pokriće za pokretanje afera u zemlji („autsorsing“) na koju se prilog odnosi. Istovremeno, strani portal uvek po pravilu podrazumeva i manju odgovornost za ono što je napisano i što se tvrdi, jer publika kojoj su ti prilozi namenjeni najčešće nema direktan uvid u zbivanja u zemlji o kojoj je reč, zavisi od jezika kojim je događaj prenesen, pa se tako javno mnjenje može potpuno oblikovati prema tome kako ih taj medij prikazuje. U svrhu širenja na taj način neverodostojne slike o određenoj meti, koriste se tipski sajtovi na određenom stranom jeziku, tj. za određena govorna područja, koji specijalizovano izveštavaju o nekom relativno nesusednom regionu – u ovom slučaju Balkanu, među kojima su i Le Courrier des Balkans za frankofono i Osservatorio Balcani e Caucaso za italijansko područje. Ovim sajtovima i njihovim sekcijama za određenu zemlju regiona koja je u fokusu upravlja se preko međunarodnih organizacija novinara povezanih s mrežama kao što su BIRN, CINS, OCCRP, SEEMO, i koje zatim ili preko sopstvenih novinara, tzv. oficira za vezu s određenom zemljom, ili pak preko dopisnika koji su ujedno i novinari iz te zemlje, značajno sužavaju kako izbor, tako i način plasiranja vesti, gasirajući sve ono što u mediju u kojem rade u svojoj državi mogu uglavnom samo da insinuiraju.

Tako na ovim sajtovima, u sekciji Srbija, postoje čitave teme strukturirane kao supkategorije i sastavljene od grupisanih tekstova o Vučićevoj diktaturi, represiji medija, ali i o temi „Šarić“ i organizovanom kriminalu, istoimenoj knjizi Stevana Dojčinovića, „sumnjivom“ projektu „Beograd na vodi“, pokušaju linča premijera u Potočarima na koji se gleda kao na veliku Vučićevu manipulaciju preko medija koje navodno kontroliše (Informer) i kojima izaziva neprijateljstvo u regionu i sl., gde na mestu autora najčešće stoji oznaka anonimnih dopisnika iz Beograda. Iza takvog potpisa s jedne strane stoji grupa autora iz CINS-a, tj. OCCRP-a, okupljena oko Stevana Dojčinovića i Mirande Patrucić, kao i filijala novinara kvaziistraživača i statističara sa Cenzolovke, a zatim i ekipa iz BIRN-a, koju predstavljaju Slobodan Georgijev i Antonela Riha, ili NUNS-a, koju predvodi Dragan Janjić, jedan od potpredsednika te parapolitičke organizacije i osnivača agencije Beta, u koju se na mesto glavnog i odgovornog urednika vraća, posle deset godina, početkom 2016. Drugim rečima, svi ovi sajtovi obrađuju samo one teme koje na domaćem terenu kao afere protiv vlasti produkuje grupa nabrojanih pojedinaca i s njima povezanih lica, te ništa drugo osim toga, jer o njima moraju čuti strani zvaničnici i međunarodna javnost kako bi se spolja povećao pritisak na Vladu Srbije, dodatno usporila njena politika pridruživanja Evropskoj uniji, proizveo utisak u očima Zapada da se Srbija zapravo sve više približava Rusiji i polako neutralisale simpatije koje Vučić i njegova politika uživaju kod većine zapadnih lidera.

U ovom pak slučaju, geostrateško približavanje američkim i izraelskim militarističkim interesima kroz srpski izvoz oružja u UAE podtekst je teksta sa sajta Middle East Eye koji se pojavljuje sinhronizovano s kampanjom Georgijeva, nedeljnika Vreme i lica okupljenih oko bivšeg ministra privrede Saše Radulovića (Aleksandra Stevanovića i Dušana Pavlovića) u Srbiji, o navodnoj štetnosti ugovora s Etihadom i prodaje 49% udela jednog od najvećih gubitaša – JAT Ervejza. O tome da je tekst unapred bio pripremljen da bude tačno tada pušten, svedoči činjenica da je dan pre nego što je objavljen Vlada Srbije sazvala konferenciju za novinare na kojoj je oborila tvrdnje iz BIRN-ovog teksta i pokazala da dokument koji je analiziran ne odgovara sadržaju finalne verzije tog ugovora, a da pritom autor ni najmanje ne vodi računa o tome, potpuno ignoriše saznanja koja su se u međuvremenu pojavila, ne koriguje tekst i objavljuje ga s ciljem da se međunarodna javnost i dalje obmanjuje izjavama poput onih koje daje član pokreta „Dosta je bilo“ Dušan Pavlović. U tekstu se Aleksandar Vučić, zbog svoje izjave od 20. jula 1995. godine za skupštinskom govornicom, koja je u suštini postala mnogo poznatija otkako je devetnaest godina nakon toga stupio na mesto premijera, opisuje kao čovek koji je prethodno bio poznat „po svojoj zajedljivoj mržnji prema muslimanima“,[1] a kao jedan od ekspertskih sagovornika pominje se izvesni Vladimir Pekić, opisan kao „srpski novinar i analitičar“, iako pretraga na internetu ili u Ebart arhivi štampanih medija ne daje nikakve rezultate o takvom licu do pojavljivanja ovog teksta, izuzev kada je reč o frilens novinaru koji piše članke vezane za tržište piva. Prema neimenovanom izvoru iz Srbije, Mohamed Dahlan se prikazuje kao kriminalac koji je u Crnoj Gori dobio državljanstvo kako bi oprao pronevereni palestinski novac, za šta ga inače optužuje njegov politički rival i aktuelni predsednik Palestine Mahmud Abas, dok istovremeno od predsednika Srbije Tomislava Nikolića dobija Orden za doprinos mirnoj saradnji i prijateljskim odnosima između Srbije i UAE. Samim tim, uz malu konceptualnu pomoć Pavlovića i Georgijeva, to je više nego dovoljno da se u uvodnom delu teksta investicije iz UAE u Srbiju okarakterišu kao „koruptivne“.

Upotreba izmišljenog identiteta u svojstvu izvora izvedena je i 30. oktobra 2016. godine u proruskim krugovima koji deluju u Republici Srpskoj, s idejom da se skrene s fokusa činjenica da je crnogorsko tužilaštvo otkrilo da su dvojica ruskih državljana bili među nalogodavcima terorističkog napada planiranog u Podgorici na izbornu noć 16. oktobra 2016. godine, kao i da je premijer Vučić 24. oktobra u Vladi Srbije takođe potvrdio da je u pripremama za taj scenario bilo elemenata inostranosti. Tog dana se na ruskim i proruskim sajtovima u čitavom regionu pojavljuju tekstovi koji optužuju Vladimira Popovića, kao označiteljsku sponu crnogorskog i srpskog premijera, da po nalogu ove dvojice vodi kampanju protiv predsednika Republike Srpske Milorada Dodika i njegovog prijatelja i političkog istomišljenika rusofila Emira Kusturice. Atribut moći da je, zbog navedenog, „jedan od političkih tehnologa na Balkanu“, u svim ovim prilozima Popović dobija u citatima izvesnog Sergeja Milovanovića, „analitičara iz Banjaluke“, za kojeg do tada niko nikada nije čuo.90 Vrlo brzo je utvrđeno da takav i ne postoji, a da je identitet „Sergej Milovanović“ korišćen i ranije u slučaju novorođenčeta koje se u Kliničkom centru Banjaluka rodilo u 1.05 sati po ponoći 1. januara 2012. godine, i koje je predsednik Dodik, navodno, kao prvorođenu bebu u novoj godini, darivao zlatnim dukatom – ispostaviće se, u smislu simboličkog predujma, ne baš sasvim besplatno.[2] Među sajtovima i medijima koji su učestvovali u ovoj podvali Dodikovog agenta za propagandu Pera Simića jesu: Srpska.ru, Iskra, Kosovo-front.ru, Princip.me, Sputnjik, agencija SRNA i konačno Radio-televizija Republike Srpske.

Sledeće >
< Prethodno
<< Nazad na sadržaj

Gostujući u emisiji Pressing na antivladinoj TV N1, Aleksandar Vučić je 4. novembra 2015. godine rekao da je njegova tadašnja izjava izvučena iz konteksta i to iz priloga Sonje Đurić, novinarke RTS-a, u vreme kampanje koju je Slobodan Milošević vodio protiv Srpske radikalne stranke, čiji je generalni sekretar tada bio dvadesetpetogodišnji Vučić. Ovaj detalj izvučen je zatim kao najbitnija stvar u celoj emisiji, da bi prilog na sajtu N1 bio nazvan „Vučić: Poziv na ubijanje 100 Bošnjaka izvučen iz konteksta“ i zvučao apsurdno. Dvadesetak dana kasnije, 27. novembra, isti medij nastavlja kampanju protiv aktuelnog premijera Srbije i u prilogu pod nazivom „Vučić izvučen iz konteksta? Pročitajte stenogram“ objavljuje govor iz Skupštine Srbije iz kojeg se jasno vidi da Vučić objašnjava smisao reči koje je zapravo bio uputio Vojislav Šešelj, te da sporna izjava nije nikakav „poziv na ubistvo“, nego pretnja NATO savezu koji bombarduje položaje u Republici Srpskoj: „Kada su avioni NATO pakta bombardovali srpske položaje u Republici Srpskoj, kada je bilo civilnih žrtava na Jahorini, kada je bilo civilnih žrtava u okolini Bihaća, kada je srpska nejač ginula samo zato što su srpska, a ne muslimanska i hrvatska, [...] tada je Vojislav Šešelj rekao da je jedini izlaz Srbima da pohvataju ili pripadnike UNPROFOR-a ili da zarobljenike uhvate, pa da ucene međunarodnu zajednicu, pa vi bombardujte, ubijte jednog Srbina, mi ćemo stotinu muslimana, pa da vidimo sme li međunarodna zajednica ili bilo ko drugi da udari na srpske položaje, može li se tako ponašati sa srpskim narodom.“ U uverenju da ovim prilogom dokazuje suprotno od onoga što je Vučić odgovorio u Pressingu, N1 je sebi učinio medveđu uslugu i demonstrirao dve stvari – da je sporna izjava u formi u kojoj se danas koristi i čemu služi dakako potpuno izvučena iz konteksta, kao i to koliko je antivučićevska kampanja, koja je u samom središtu uređivačke politike ove televizije, opsesivna i ovim kao takva sasvim ogoljena. ↑
„Predsjednik Dodik darivao zlatnik prvorođenoj bebi“, SRNA, 1. januar 2012. ↑