Foto: Oksana Toskić

PREMIJERI ZA BRISANJE: The number of the beast

<< Nazad na sadržaj
  < Prethodno
     Sledeće >

U Crnoj Gori se pak 14. maja 2015. godine u Vijestima pojavljuje tekst pod nazivom „Poruka buržujima: Opljačkali ste nas, ali nas nećete tlačiti“ o odgovoru jedne grupe antipodne nekakvoj grupi bogatih momaka koja se slikala s vulgarnom porukom „sirotinji“ i tu fotografiju postavila na Fejsbuk, gde se u prilogu potencira „ogromna klasna podijeljenost crnogorskog društva“. Istog dana, na istoj društvenoj mreži, dvadesetosmogodišnji Luka Vukojević, koji nikakve veze nema s pomenutom pričom, postavlja sledeći komentar ispod šerovanog teksta sa Vijesti: „Žrtvovaću se. Za naciju. Zapamtite šta vam kažem. Znaćete me po imenu i prezimenu. Ubiću premijera. Tako ću okončati moj život, ali i 20 godina robije. Barem nešto da uradim za svoju decu kada izbori ne pomažu. Nadam se da će mi neko posthumno podići spomenik. Ne mogu više.“ Četiri dana nakon toga, podgorička policija podnela je krivičnu prijavu protiv Vukojevića, kojem je to prvi put da ostavlja komentar sličnog sadržaja, zbog sumnje da je istim ugrozio sigurnost premijera Mila Đukanovića, a po saglasnosti Osnovnog državnog tužilaštva u Podgorici i članu 168 Krivičnog zakonika Crne Gore.[1] U poslednjoj rečenici priloga od 18. maja o ovoj vesti navodi se da je osumnjičeni tokom saslušanja u policiji priznao da je postavio sporni komentar, ali bez namere da ikome preti, niti da preduzme radnje koje su navedene, dodavši da komentar zbog kojeg je priveden „potiče iz serije koja opisuje političku situaciju kao što je ova u Crnoj Gori“, što u Srbiji posredstvom Tanjuga prenosi B92 pod naslovom „Krivična prijava za komentar protiv Mila“.

Pet meseci kasnije, tek pošto Vukojević bude saslušan i u Osnovnom sudu u Podgorici, nakon čega je pozvan da svedoči i premijer Crne Gore, 12. oktobra pojavljuje se informacija da je optuženi mislio na citat iz američke serije House of Cards, čiji scenario privlači gledanost pričama o političkim spletkama i intrigama radi zataškavanja kriminala i korupcije američkog kongresmena i državnog vrha. Ova simbolika iz popularne serije sada se asocijativno premeće i povezuje sa već pomenutom i istaknutom „političkom situacijom u Crnoj Gori“, uz referencu na ulična okupljanja i proteste dela opozicije koji su istovremeno u toku od 27. septembra. Tokom njihovog trajanja, međutim, najzanimljivije je to koje se sve političko-medijske strukture u Srbiji 2015. godine mobilišu i na koji način podržavaju rušenje Đukanovića s vlasti u susednoj državi. U tom smislu treba tumačiti razlog zbog kojeg tabloid Blic, istog dana kada se pojavio motiv iz serije, prenosi neutralan Tanjugov tekst i menja agencijski naslov koji je glasio „Vukojević saslušan zbog pretnji, sledi svedočenje premijera“ u „’HOUSE OF CARDS’ Podgoričanin citirao seriju, pa optužen da je pretio Milu Đukanoviću!“, na taj način obrćući redosled zbivanja u korist optuženog i narušavajući vremensku liniju prema kojoj je Vukojević najpre na Fejsbuku ostavio pretnju, a tek posle u svoju odbranu na saslušanju tvrdio da su to nekakvi citati iz serije, što ga, sve i da je tačno, ne abolira od namere da je smisao prisutan u poruci želeo da primeni na postojeću domaću atmosferu koju apostrofira. Ovo se radi da bi se prikazalo kako je Milo Đukanović diktator i autokrata čiji režim privodi „sirotinju“ zbog napisa na društvenim mrežama (kao Vučić u vreme poplava), s rezultatom potpune banalizacije jedne otvorene pretnje ubistvom, kao što je to NUNS u Srbiji činio u vezi s Brkićem, januara iste godine.

Prvog dana antivladinih protesta u Crnoj Gori, koji zvanično organizuje koalicija Demokratski front (glavne grupacije: Nova srpska demokratija – Andrija Mandić, Pokret za promjene – Nebojša Medojević, Demokratska narodna partija – Predrag Bulatović), a uz logističku podršku srodnih nevladinih organizacija i medija Vijesti, Dan, Monitor, a naročito opskurnog prosrpsko-četničkog portala IN4S, ispred Skupštine u Podgorici okuplja se između dve i dve i po hiljade ljudi, montirajući šatore i stolice nasred puta, u kojima će određeni broj njih provoditi noć, blokirajući tako centralni bulevar i jednu od najprometnijih ulica u crnogorskoj prestonici. Uprkos najavama funkcionera PZP-a Branka Radulovića nekoliko meseci pre toga da očekuje da proteste podrži 400.000 ljudi, prve večeri u šatorima i oko njih ostaje svega između 150 i 200 lica, a tokom sledećeg dana, 28. septembra 2015, od prvobitnih 2.500, prema policijskim izveštajima, okuplja se oko 800 njih; zahtevi protestanata su hitno formiranje prelazne vlade (ostavka premijera Đukanovića) i organizovanje fer izbora, iako redovni izbori slede već na jesen 2016. godine.

U večernjim satima svakodnevno se organizuje program u okviru kojeg nastupaju razni govornici koji iz ovog ili onog razloga podržavaju smenu „diktatora“ Mila Đukanovića i u sintezi višedecenijske kampanje proglašavaju ga kriminalcem, mafijašem, švercerom cigareta, ali i optužuju za navodnu krađu lokalnih izbora održanih 2014. godine. U pitanju je po ideologiji šizofren, ali interesno kohabitualan spoj građanski orijentisanih suverenističkih pristalica, bliskih Medojevićevom Pokretu za promjene, s jedne, i tradicionalističko unisonih, prosrpski orijentisanih nacionalista, poštovalaca Nove srpske demokratije četničkog vojvode Andrije Mandića, bivšeg poslodavca Politikinog analitičara Miše Đurkovića, koji nikada u pravom smislu reči nisu prihvatili Crnu Goru kao državu nezavisnu od Srbije, niti identitet crnogorskog naroda i jezika, te Đukanovića pre svega vide kao izdajnika, a tek zatim i kao sve ostalo – s druge strane. I jedni i drugi, svi zajedno, u to vreme čine nešto manje od četvrtine crnogorskog parlamenta i polovinu skupštinske opozicije (oko 6–10 odsto prema aktuelnim istraživanjima javnog mnjenja, što u Srbiji odgovara udelu Demokratske stranke zajedno s Novom strankom).

Građanima se iz svih krajeva Crne Gore organizuje prevoz autobusima kada su vikendi ili im se plaća prevoz i daje novac za gorivo kako bi došli u Podgoricu i na taj način uvećali broj prisutnih; večernje govore uživo prenose TV Vijesti ili se strimuju na sajtu Vijesti, bliski mediji sastavljaju priloge u kojima se lažira broj prisutnih i prenosi svako saopštenje Demokratskog fronta. Na protestima se nalazi upadljivo veći broj srpskih nego crnogorskih zastava i drugih rekvizita, peva se, banči i konzumira alkohol, huligani pale navijačke baklje i skandiraju uvredljive poruke, veličaju predsednika Ruske Federacije Vladimira Putina i kunu se u Kosovo; 15. oktobra, devetnaestog dana protesta, u Vijestima se objavljuju i fotografije improvizovane pečenjare u jednom od šatora, na kojima se vidi kako četnička grupa „Srbadija barska“ okreće prase na ražnju i pokazuje tri prsta (znak u službi populizma i primitivnog nacionalizma, koji je poslednji u nizu za vreme svog osmogodišnjeg mandata institucionalizovao Boris Tadić, dojučerašnji finansijer svih grupacija koje učestvuju u protestu).[2] Četvrtog oktobra, kada su protesti nastavljeni uprkos isteku ranije date dozvole, podršku daje i Srpska pravoslavna crkva (SPC), otelotvorena u duhu i telu mitropolita crnogorsko-primorskog Amfilohija Radovića, koji sa bine poručuje da je aktuelna država Crna Gora „drljevićko-titoistička“, da se budućnost ne može graditi na „bratskoj krvi“ i da ona nije u Evropi, kojoj vlast Mila Đukanovića hrli „kao muva bez glave“.[3]

Isto svešteno lice smatra se odgovornim za nerede koji su usledili nakon protesta 13. oktobra 2008. godine ispred crnogorskog parlamenta, a povodom odluke Vlade Crne Gore da prizna nezavisnost Kosova, kada je rečima „sve je u božjim, a sad u vašim rukama“ dao zeleno svetlo prosrpskim huliganima da otpočnu s nasiljem i vandalizmom, slično kao i u Beogradu tokom mitinga „Kosovo je Srbija“, 21. februara 2008. godine.[4] Bivša poverenica za zaštitu ravnopravnosti Nevena Petrušić osudila je njegov govor mržnje koji su mediji preneli nakon održane Parade ponosa 10. oktobra 2010. godine, naloživši mu da se izvini učesnicima Prajda pod pretnjom da će u protivnom pokrenuti sudski postupak po prijavi za kršenje Zakona o borbi protiv diskriminacije. Radović se nikada nije izvinio, najavljeni postupak protiv njega sprečio je Boris Tadić, uz zanimljiv detalj da je SPC ovakav potez poverenice za potrebe tog slučaja licemerno proglasila „mešanjem u unutrašnje stvari susedne države“, budući da Radović ima crnogorsko državljanstvo – dakle, upravo za ono što ova crkva sve vreme čini u Crnoj Gori.[5] Jedno vreme štićenik Vladimira Božovića, nekadašnjeg generalnog inspektora MUP-a i današnje krtice u Srpskoj naprednoj stranci, ostaće upamćen po kontroverznim rečima koje je izrekao 15. marta 2003. godine tokom opela, koje je nepozvan služio na sahrani ubijenom premijeru Zoranu Đinđiću: „Ubila ga je bratska mržnja, kratkovida i slepa, koja previđa večnu istinu da ko se mača maši – od mača će i poginuti.“[6] Iako je Radović naknadno tvrdio da se te reči odnose na Đinđićeve ubice, ostaje gorak ukus jer se one potpuno uklapaju u matricu medijske hajke koja je godinama vođena protiv pokojnog premijera – tj. u isti „bratski“ element koji se danas upotrebljava protiv Mila Đukanovića.[7]

     Sledeće > 
  < Prethodno
<< Nazad na sadržaj